30 Aralık 2009 Çarşamba
2009 un son günlerinde oğlumu beklediğim son günler...
Duygularım tarifi imkansız bir hal aldı. Doğuma dair belirsizlik, korkular, endişeler, heyecan, oğlumun yüzünün hayaliyle geçen uykusuz geceler, nasıl olur da iyi bir anne olurum soru işaretinin beynimde kapladığı ve başka düşüncelere izin vermediği zamanlar...
Herşey birbirine girmiş durumda.
Bugün 30 Aralık.... 2009 oğlumun geleceği heyecanı ile dolu dolu geçti, 2010 da oğlumun gelmesiyle taçlanacak. Bu nedenle hiç arkama bakmadan bekliyorum 2010 u. Çünkü yapacak çok şey var, öğrenecek, öğretecek, ders alacak, mücadele edecek...Yapmam gereken bu kadar çok şey varken, tabii ki arkama bakamıyorum. Önüme daha dik, daha net, daha kararlı nasıl bakarım sürekli bunu düşünüyorum. Anne olmanın nasıl bir sorumluluk, nasıl zor bir meslek olduğunu biliyorum annemden. O, fedakarlığı, vericiliği, sevgisi, ilgisi, pamuk kalbi ile kocaman 2 kızına annelik, 2 torununa ananelik yaparken görüyorum neler yaşadığını. Yorgunluğun, bitkinliğin, hayatın altında ezilirken annelik duygularının onu nasıl coşturduğunu her saniye seyrediyorum.
Annemin küçük, hoppa, sivri dilli, bencil kızı Tuğba olmaktan çıkıp başka sıfatlara bürünmek gerekecek bu sene. Ama "annesinin istediği her işin üstesinden gelebilecek kadar güçlü kızı Tuğba" elinden gelen herşeyi yapacak eminim. Yeni bir yıla girerken verebileceğim en büyük söz bu olsa gerek.
Minik balığımı beklerken, belki son postlarımdan biri bu... Aslında yazmak isteyip de yazamadığım daha birçok şey vardı. Hamileliğime nasıl doyamadıysam, burada anlatmakta da o kadar eksik kaldım. Canım oğlumun karnımdaki hareketlerini nasıl özliyeceksem, keşke daha çok not düşseydim de hiç unutmasaydım diye o kadar çok pişmanlık duyacağım. Oğlumu kollarıma aldıktan sonra burada yazmaya devam eder miyim bilmiyorum :S
USG fotolarına bakmaya doyamadığım oğlumun yüzünü görmek, sağlıklı olduğunu duymak için sabırsızlanıyorum.
Bir yandan da Rabbime dua ediyorum, içimdeki kıpırdayışlarını tekmelerini unutturmasın bana...
26 Aralık 2009 Cumartesi
38.Hafta... Ben bir SEVGİ KELEBEĞİYİM... Ben bir GÜLEN SURATIM...
Şimdi gelelim detaylara :)
Doktor hanım çok uğraştı oğlumun yüzünü gösterebilmek için, ellerini yüzüne kapatmış çekmiyordu veled. Doktorumuz karnımda ufak bir deprem hissi yaratıp kısa bir video görüntüsü yakaladı. Birkaç kare aldım videodan, ekliyorum...
Canım oğlumu gördüm ya... Gene hayat durdu. Gene şen kahkahalar ata ata çıktım hastaneden. İçim taştı taştı... Her yanı içimin mutluluğu kapladı...
Güzel oğlum benim, annesinin melek oğlu, minik balığı... :) Ah bu yüzüm gülmesin de ne yapsın? İşte bu yüzden "sevgi kelebeği" oldum bugün...
Şimdi biraz muayene sonuçlarından bahsedeyim. Doktoruma geçen hafta içi bir akşam ve gece boyunca süren, sıklaşmayan ve şiddetlenmeyen kesik kesik gelip giden ve sabahleyin kaybolan karın ağrımdan bahsettim. "Doğuma hazırlık sancıları olabilir, pelvik muayene yapalım bi bakalım açılma var mı" dedi. Muayene sonrasında rahim duvarının incelmiş olduğunu ancak hiç açılma olmadığını söyledi. Bundan sonra yine bu ağrıya benzer doğum ağrıları olabilirmiş. Hazırlıklı olmam gerekiyormuş !!!
22 Aralık 2009 Salı
Oğluşuma aldığım matrac badies :)
Biri oğlumun soyağacını gösteriyor :)
Diğeri de bebişim doktor önlüğüne aşina olsun diye:) Nasıl başlarsa öyle gidermiş :) Hemşirelere tembihliycem, ilk bu badiyi giydirsinler :))) Göbeği düşünce de tıp fakültesi bahçesine gömcem:) Bahçıvan oluyomuş :P
21 Aralık 2009 Pazartesi
Bebek şekerlerimiz seri üretim ile sunuma hazır...
İki meraklı kafa ve bu iki kafanın kocalarından bir ekip kurduk. Oturduk masa başına, görev dağılımını yaptık ve büyük bir azimle çalışmaya başladık. Bizdeki ekip ruhu görenin gözlerini yaşartacak cinstendi. Eller işliyor, çeneler ellere eşlik ediyor, TV de "Ezel" dizisi... Bitmeden kalkmak yok...
magnetlerin biberonlara yapıştırılması işi...
Şekerlerimiz magnetli :) Üstelik tüllü :) Üstelik silikonlu :)
Hep beraber hesaplıyoruz :
(60*80)+15+10+5+15+....+10= ?!??!?!?!?!?!??!?!?!
20 Aralık 2009 Pazar
37.Haftanın başı ve doktor kontrolümüz...
İlk kez NST ye girdik. 20 dk oğluşumun kalp atışları eşliğinde korkunç bel ağrısı ve nefes darlığı çekerek NST seansımızı tamamladık ve bebeğimin hareketlerinde sorun olmadığını gördük. İçimiz rahatladı :) Bir hafta sonra tekrar görüşmek üzere doktorumuzla vedalaştık.
Annemler burada, onlarla günler daha hızlı geçiyor. Bu hafta da çabucak geçicek biliyorum.... Sonra 2-3 hafta gibi kısacık bir zaman kalacak. Oğluma kavuşmama az kaldı. Heyecanım doruklarda... Kokusunu duyup, yumuşak tenine dokunmak için sabırsızlanıyorum.
Canım oğlum, sağlıkla, sıhhatle, huzurla, bereketle gel aramıza... Seni çok seviyorum...
16 Aralık 2009 Çarşamba
Evde geçen alışverişli günler...
Ellerim, ayaklarım, burnum, dudaklarım şiş...
Karnımdaki çatlaklar acımaya ve büyümeye başladı. Oğlumun yaptığı baskı karnımı öyle geriyor ki yağlamak sadece kısa süreli rahatlık sağlıyor o kadar. Artık çatlaklarımıza alıştık, çok da takılmıyoruz.
Beni asıl korkutan, 2-3 gündür ciğerlerimdeki patlıycakmış hissi. Yatarken hatta bazen de ayakta, yürürken öylesine daralıyorum ki, nefes alamıycam ölcem sanıyorum. Panik atak mı geliştirdim naptım:( Geceleri yatmamak için elimden geleni yapıyorum ama canım kocam o kadar yorgun geliyor ki, yatıp uyumak için sabırsızlanıyor. Çoğu zaman onu uyutup kalkıyorum...
Tabi bütün bu "son ay şikayetleri" devam ederken, evden dışarı çıkamama durumu da üstüme çökünce napıyoruuuuuuuuuuum? İnternetten bolbol alışveriş yapıyorum. Hepsiburada.com, gittigidiyor.com, e-bebek.com, bebefix.com dolaşıp duruyorum. Kredi kartım sıfırın altında buz tutmuş durumda :) Ama ben yıkılmadım, dişimi tırnağıma takmış, alışveriş yapmaya devam ediyorum...
Dün gittigidiyor.com dan verdiğim sipariş bugün erkenden geldi :) Portatif bebek hamağı...
0-12 kg bebekler için, katlanıp taşınabilen farklı renk seçenekleri olan kullanışlı bir hamak.
Tavsiye ettim gitti :)
Hastane çantam için bazı eksiklerimi de e-bebek.com dan sipariş verdim, bekliyorum. Nasılsa evdeyim kargocu kardeş. Bozuk paraları hazırladım. Öğren evin yolunu ;
Aman geç kalma erken geeeeeeeel,
Sakın geç kalma erken geeeeel....
La la lay lay la lay lay laaaaaaaayyyyyyyyyy...
Tiri lay lay la lay lay looooooooommmmmmmmmmmmmm.............
14 Aralık 2009 Pazartesi
36.Hafta...İki fotoğraf arasındaki farkı bulabilecek misiniz?
11 Aralık 2009 Cuma
Çatır çatır çatladım...
Oysaki daha beklenen doğum tarihine 1 aydan fazla var... Bu bir ay daha çatlıycam demek oluyor. Minik civcivim de sanki karnımın herhangi bir yerinden çıkmak istermiş gibi sert ve ani hareketler yapıyor.
Zeytinyağını bıraktık, şimdi de bebe yağı ile okşuyoruz meleği... Konuşa konuşa, şarkılar söyleye söyleye vıcık vıcık oluyoruz.
10 Aralık 2009 Perşembe
Doğum Hazırlıkları I
Ev artık misss gibi dalin kokmaktadır.
Haydi hep beraber.....:
Saçlarım ipek gibi...
Kokum bebek gibi...
Bütün millet dalinci,
Var mı, dalin gibi !!!...
Vak vak vak...
8 Aralık 2009 Salı
Babasının oğlu geliyor... Hem de sezeryanın ayak sesleri ile...:S
- Oğlumun kilosu 2512 gram.
- Amniyo sıvısı normal seviyede
- Kalp atışı, kan akışı, hareketleri normal
- Kafa çapı 3 hafta önde. Yani kafasını ölçünce 38 haftalık falan çıkıyor.
- Tansiyonum 11-7 yani gayet iyi
- Ödem yok
- Kilo olayını sormayın ben de unutayım
- Kafası aşağıda poposu karnımın sağ tarafındaki o tepede ikamet ediyor. Yani pozisyon normal doğuma uygun.
- Ancak kafası iri olduğu için doğum şeklim sezeryana doğru gidiyor. Yine de ilerleyen zamanlardaki muayenelerde netleşecek. Hala normal doğurma ihtimalim var.
- 19 Aralıkta kontrol için tekrar gidicez.
- Çok zor da olsa oğlumun güzel bir profil fotoğrafını çekti doktor hanım. Bu sefer eminiz ki oğlum babasına benziyor... Her yönüyle babasına çeker inşallah.
Böylece bu doktor ile hamileliğimin son virajına girmiş bulunuyorum. Umarım pişman olmam. Herşey güzel gider, güzel sonuçlanır...
Offffff............Endişeler, endişeler, endişeler... Defolun gidin artık!!!
7 Aralık 2009 Pazartesi
Bir hamile, doktorundan neler bekler?
- Yarın sabah randevum var.
- Oldukça güleryüzlü, kibar, hanımefendi.
- Ultrason konusunda kesinlikle kendini geliştirmiş.
- Sorularımdan veya endişelerimden kaçmıyor. Rahatlıkla aklıma gelen herşeyi danışabiliyorum. Ama yüzde yüz cevaplarından tatmin olmuyorum.
- Normal doğum konusunda bilmiyorum ama sezeryan konusunda referansları iyi.
- Özel, ün yapmış bir hastanenin doktoru olduğundan, hem hastane hem doktor gayet büyük çaba ve ilgi gösteriyor.
- Yarınki muayenemin gidişatına göre doğumu onunla yapıp yapmayacağım netleşecek.
- En son geçen ay gittim.
- Güleryüzlülük ve kibarlıktan çok, doğallığı ve neşesi ile dikkat çekiyor. Muayene ve ultrason sırasında espriler yapıyor. Hem neşeleniyor, hem neşelendiriyor. Çok ıvır zıvır detaylara takılmıyor. Ama sorduğum her konuda tatmin edici cevap ve ilgi alaka gösteriyor. Mutlaka rahatlatmadan geçmiyor.
- Ultrason konusunda zaten uzman. Birsürü fotoğrafla eve geliyorum. Hepsi de birbirinden güzel ve anlamlı.
- Normal doğumu hep vurguluyor. Normal doğurmam için gereken şartları sağlamamda yardımcı olmaya çalışıyor. Söyle yaparsan normal olur böyle yaparsan normal olmaz gibi.
- Özel ve ün yapmış aynı hastanenin İstanbul noktasında çalışıyor. Muayeneleri prof olduğu için diğerlerinin 3 katı değerinde. Hastane çok ilgili ama doktor prof. olduğundan aniden doğurmam durumunda yanımda olma sözü veremiyor. "Elini kocam tutsun ben doğum anında gelirim, gelemesem de nöbetçi doktor ile irtibat kurarım" diyor.
- Sezeryan olmam gerekirse bu doktor ameliyatımı yapsın istiyorum. Normal olursa İstanbula yetişememekten, doktora ulaşamamaktan korkuyorum. Nerede kiminle doğuracağımı bilmemek de doğum stresimi kat kat artırıyor.
- Seneleeeeerdir bu şehirde doktorluk yapıyor tanımayan yok. Rapor almak amacıyla bugün ikinci kez gittim.
- Konuşkan ve rahat biri. Ama kendi istediği zaman istediği konularda konuşuyor.
- Ultrason konusunda facia. Bugün heyecanla oğlumu görmeyi bekliyordum, yüzünü görmeyi bırakın, ekrana ne geldiyse onu anlattı. Sanki otobüse binmiş, pencereden gördüklerini anlatıyor.
- Doğumu onunla yapmayı düşünmediğimden normal doğum veya sezeryan hakkında yoklama gereği duymadım.
- Senelerce devlet hastanesinde çalıştığından, hasalarını umursamama, kendini bişey sanma durumları var. Randevulu olduğum halde 1-1,5 saat gecikmeli aldılar içeri. Rapor olayım olmasa yıkacaktım başına hastaneyi. Asistanın surat beş karış. Yüzüne bile bakmıyo insanın. Çok lazımdı sanki tipi bana.
- İyiki benim doktorum değil.
Aslında hamile bir kadının en çok ihtiyaç duyduğu şey, "kepek ekmeği ye, meyve sebze tüket, süt yoğurt...." muhabbetlerinden çok, hamilelik sürecini sakin, içi rahat, huzurla tamamlamaktır. Endişeler kaygılar hat safhaya çıktığında, doktoruna bunu anlatmalı, doktor da mutlaka bu kaygıları giderici cümleler sarfetmeli. Hele son aylarda moral motivasyon çok önemli. Doğum korkusu, gebeliğin en zor şartlarıyla üstüste gelince, insan doktorunu ağlayıp rahatlayacağı bir omuz gibi görmek istiyor. Bir kere doktor doğuma hazırlık, doğum ve sonrası için neler yapılması gerektiği ile ilgili bilgi vermeli, anne adayının endişelerini mutlaka gidermeli. Bir ay bekleyip, doktor randevusu gelip çattığında doktordan, internette hergün okunan birbirinin kopyası bilgileri dinleyip eve gelmek bence çok saçma. Doktorum beni dinlemeli, bana özel olanı anlatmalı. En uyuz olduğum şey de "gebelik hastalık değil, fizyolojik bir olaydır" ve benzeri cümlelerle anne adayının endişelerinin, sorularının boğazına tıkılması. Evet çok hassas olup herşeyi büyütmek iyi değil ama, insan da hergün hamile kalıp çocuk doğurmuyor ki canım!
Doktor civanım, öyle böyle 35 haftalık olduk. Çok iyisiyle çok kötüsünü kıyasladık. Şimdilik idare eder olanda karar kıldık. Yarın idare eder hanıma bir muayene olalım da. Sonra ona göre çizelim yolumuzu.
Bu belirsizlik beni nöldürüyor nuleyyyyynnnnnnnnnnnnnn... Nadam gibi nolun da narayışlardan bitkin düşmeyelim, post da uzamasın. Soora nokuması nişşkence oluyoooooor......