19 Kasım 2010 Cuma
13 Kasım 2010 Cumartesi
Oğlumun artık bir karyolası olsun dedim... Çok mu şey istedim...
Soğukların gelmesiyle sık sık hasta olması ve oğlumun durmak bilmeyen gece dönmeleri yuvarlanmaları yüzünden, büyüyünce en iyisini alırım diye düşünüp ertelediğim karyola+dolap takımını aldım. Bu markanın merkez mağazasından...Yani buradan : Belis
Ancak takımı alalı 1 ay olmasına rağmen hala gelmedi. Üstelik parası ödendi. Üstelik bayram önü kesin gelecek diye söz verdikleri gün, şirketten izin alıp, yığınla işimi bıraktım. Evde beklemeye başladım, ha geldi ha gelcek derken, telefon edip ürünün EKSİK olduğunu bildirdiler.
Üstelik bir gece önce odadaki herşeyi salona yığmıştım. Üstelik izin aldığım gün aksayan işlerimi bitirmek için bugün fazla mesai yaptım. Üstelik 3 gün sonra bayram ve ev HANGAR gibi.
Tır şeklindeki karyolanın sevinci, yeni eşyaların hevesi hepsi kursağımda kaldı. Şuanda da hiç gözümde değil.
Şeytan diyor ............ ............... ................ ................................................... ................. .................. .............................. ........ ........ yap.
Bir akıl verin, içimdeki sesi dinlemeli miyim?
10 Kasım 2010 Çarşamba
Adam Olacak ŞOMİNİK !
Dedesine göre "Adam olacak çocuk" benim oğlum. Zamanının çoğunu dedesi ve anneannesi ile geçiriyor ama hayatından çok memnun. Evde hiç eksilmeyen kuzen sesleri, şefkat yumağı dede, hamarat ve imtinalı anneanne, eğlenceli teyze ile bizi hiç aramıyor. Anneme göre çok şanslı bir çocuk. O kadar çok seviliyor, o kadar güzel bakılıyor ki bazı günler hiç aramadan eve dönüyorum. Dedesi de anneannesi de onunla olmaktan çok mutlular. Benim işleri zorlaştırmayan oğlum sanki annesinin huyunu bilircesine aklıbaşında ve sakin... Uyku saatleri hariç tabii ki:)
Benim sevgi kelebeği oğluma duygularımı, içimdekileri, hayatıma kattıklarını anlatacak dağarcığım yok. Şuraya 2 cümle not düşsem mutlu oluyorum. Zaten konu oğlum olunca her durumda mutlu oluyorum.... Onun dışında hayat zaten çok gri...