Emir'im...
Dün sana yazmak istedim. Yazamadım. İşler her zamankinden biraz daha yoğundu. Haftasonu yaptıklarımı anlatayım,dünün, 17 Ağustos tarihinin bendeki yansımalarını yazayım istedim. Neler yaşadık 10 sene önce dün, günün ilk saatlerinde insanlık Kocaeli de neler yaşadı bil istedim...:(
Birçok insan gibi biz de o günden payımıza düşeni aldık. Canım, biricik kardeşim, seni unutmadık... İçimizde, kalbimizde, hatırlarımızda yaşatıyoruz...Bazen gözyaşlarıyla, bazen gururla...
Belki de dün yazmayarak iyi ettim. Sana yorucu, üzücü, mahfedici şeyler anlatmanın bir anlamı yok şu sıralar... Sen hep iyi ol, hep gül...
Haftasonu lise arkadaşlarımla yaptığımız düzenli buluşmalardan birini yaşadık. Bu seferki buluşmamız zor ve uzun bir zaman sonunda oldu. Kimisi en son gördüğümde bekardı, evlenmiş, hatta bebeği olmuş bi halde karşıma çıktı... Kimisi kilo almış, ince belli bardaklar gitmiş, yerine Paşabahçe kalvaltı bardağı gelmiş... Şok üstüne şok yaşadım. 10 sene önceki halimiz gözümün önüne geldi sık sık. Duygulandım.
Toplandık, kalabalık bir fotoğraf çektirdik hep beraber... Çoluk (biz) ve çocuklar (sonradan çıkmalar).
:)Bu da sen ve sisgo ben... Kalabalık masanın önünde iştahla poz verdiğimiz bir an :) Z. teyzen seni severken :D
Tam 17. hafta 6 günlüksün:)
Kızlarla toplantı sonrası Billy, eşi N ve tosbacıkları Tugay ile Sapanca'ya Kıyı Restaurant' a gittik... Daha önce gitmediğim için çok üzüldüm. Hatta o kadar çok üzüldüm ki Pazar günü ablamları da alıp tekrar gittik...
Haftasonu bol bol dinlendiğimize göre, şimdi iş vakti :D
Seni seviyorum bebeğim...
Canımın parçası...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder