Resimdeki adam gibi koyun saydım bütün gece... Karanlıktan korktuğum için gözlerimi açmadım, uyumak için elimden geleni yaptım. Yatmadan önce sütümü içtim. Bacaklarımın arasına bir yastık koyup rahat bir uyku pozisyonu aldım. Belim de ağrımıyordu. Ama uyuyamadım...
Babanı sahura kaldıramamak endişesinden mi, kafamdaki diğer yorucu, üzücü şeylerden dolayı mı, yoksa annemi mi özledim bilmiyorum... Şuan gözlerim acıyor, açmakta güçlük çekiyorum. Ayakta durma gayretim, çin işkencesi gibi... Kendimi bıraksam, birileri bana acıyıp biyere bi yastık koyar mı :( Bu müdür insafa gelir mi düşüp bayılsam şuracıkta... Offf:(((
Bugünlerde son derece isli puslu günler yaşıyorum. Buraya yazmak için öğle tatilini bekleyemedim. Sanki anlatsam rahatlıycam. Ne anlatacağımı da bilmiyorum gerçi. Sürekli ağlıyorum. Neden ağladığımı da bilmiyorum. Baban ben ağlamaya başlayınca etrafımda deli oluyor. Onu üzmemek için susuyorum. Bıraksa günlerce ağlıyacak gibiyim. Bu gece sahurda "yapma aşkım" dedi, ben gene ağlamaya başladım. Bana çok çok çok garip bir haller oldu. Ne zaman biter :S Ben bile katlanamıyorum bu halime...
Sanırım beynimin derinliklerinde beni rahatsız eden birşeyler var.Huzursuz eden, vicdan azabı mı çekiyorum acaba:S Vicdan azabı nasıl birşey:S Bir psikolog yok mu blogumu okusa da gel ben senin derdini biliyorum dese... İlaç vermeden, uyutmadan tedavi etse beni... İçimdeki kaktüsü çıkartıp atsa. Ben yeniden huzurlu rahat günlerime dönsem...:(
Canım oğlum, bu stres veya uykusuzluk veya delirmek üzere hali seni nasıl etkiliyor acaba... En çok da buna üzülüyorum. Umarım senin oralarda herşey yolundadır...
Annemi arasam konuşsam... Merak da ediyorum ama aklıma gelince bile ağlamaklı oluyorum. Kimse bana dokunmasın, heran ....................
Sanırım bu yazı da burada bitmeli. İşe dalıp gideyim, acıyan gözlerimle... Sonra bi bakarım saat 12 olmuş... Bi bakarım 16 sonra 18...
Ağlamaklı öpücüklerimle...
Annen... (Bak bu beni mutlu etti şimdi :) )
3 yorum:
Canım bunların hepsi hormaonal şeyler gelip geçici bende dizi film seyredince ağlardım eşim ufacık birşey dese ağlardım şuan kaç aylıksın tam anımsayamadım ama sanırım 3-6 ay arası oluyor inan ki hiç üzülme hep olumlu düşünmeye çalış ama kendini de ağlamıycam diye şartlama sen bir büyülü bahçesin ne istersen onu yapmakta özgürsün :)) bak gerçekten çok samimiyetimle söylüyorum eğer istersen sana telefonumu veriyim arar dertleşiriz tamam mı canım?
Endişeler kaygılar bir müddet olucak ve geçecek insan çocuktan sonra çok farklı bir hale geliyor hepsi aşama aşama sonra bu hallerine gülümseyeceksin :)
Seni ve yakışıklını çok öpüyorum Tuğbacım.
Sevgiler
Ya bana da yuh yani yazının başlığında 20. hafta yazıyormuş :)))
ya bak anne olunca da dalgın oluyorsun :))
Sağol Chidom sen de olmasan ne buraya yazanım var,ne okuyanım teselli verenim...:(
Bugünlerde biraz daha iyiyim normale dönüyorum sanırım :S
Öpüyorum seni...
Yorum Gönder