Neden böyle dedim kendime bilmiyorum. Blog yazmayı özlemek diye bir adet çıktı şimdi de... Her özlemek kadar kötü değil. Herşeyi bir kenara bırakıp, blogger.com a girip yazmaya başlayınca geçiyor.
Aslında oğlumu aşırı derecede özlemiş olmak bana soluğu burada aldırıyor bu bir gerçek!!! Aklıma geldikçe ağlayacak gibi oluyorum. Eve gidip albümü açıcam ve fotoğraflarına bakıcam minik prensimin..
MSN de gün sayıyorum... "Minik prens is coming soon -> 86"
Evlenmeden önce de düğüne günler kala başlamıştım buradan geri geri saymaya... E.A bıktık diyor senin bu gün saymalarından :D Daha canım kocam askere gitcek, Allahım o zaman nasıl saycam düşünemiyorum. Etrafımdaki insanlara acıdım şimdi. Ne kadar çekilmezim :S
Böyle saymalar hesaplamalar gerer insanı. Panik, stres, heyecan her türlü zararlı ruh haline sokar adamı...
Gtalk da oğlumu daha relax bekliyorum : "My little prince is coming soon :)"
28. haftaya yeni girdik. Toplamda 12 kilo almış bulunmaktayım. Son 2 kiloyu bir anda alıverdim. Geçen hafta kepek ekmekli kahvaltı hazırlamaya üşendim, poğaça, börek, simit muhabbetine girdim. Sonuç ortada. Pişmanım... Diyetisyene gidip bu işe bir dur demem gerekiyor.
Şimdiden disipline girdim. Akşamdan beslenmemi hazırlıyorum. Süt, meyve, haşlanmış yumurta, kepek ekmeği, peynir, zeytin... Tatlıları çok çok kısıtlı yiyorum... Emirim için...
Minik oğlum sağlıklı, normal bir kiloda doğsun. Ben de doğum sonrası şişme bot gibi ortada kalmiim...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder