19 Mayıs 2009 Salı

Seni gördüm bebeğim... Seni tanıdım...

Ve sonunda tanıdık aracılığıyla da olsa, dün akşam iş çıkışı için bir kadın doğum uzmanından randevu aldık. Tek isteğim ultrason monitöründen seni görebilmek ve iyi olduğunu doktorun ağzından bizzat duymaktı.

Vee seni gördüm!!!!!
Henüz 5 haftalıksın mercimeğim...Henüz çok ama çok ufaksın. Seni görür görmez aşık oldum bebeğim. Nasıl bir duygu bu anlayamıyorum. Canımın içinde bir cansın, güçlü, azimli, dayanıklı ve kararlısın... Artık ben de senden dolayı daha güçlü, daha azimli, daha dayanıklı ve daha kararlı olucam...

Bu kötü öksürüklerle seni yoruyorsam affet beni. İnan ben de çok yoruluyorum. Ne zaman geçecek bilmiyorum ama inan bana geçmesi için herşeyi yapıyorum...

Doktor birçok şeyi yasakladı bana...
Çiğ köfte, sigara, ani hareketler, saç boyası, hazır gıda tüketimi ve daha aklıma gelmeyenler...
Senin için hepsine razıyım. Şuan dünyanın hiçbir lezzeti, hiçbir nimeti umrumda değil. Yeter ki sen iyi ol...

Doktordan dönerken Kipaya uğradık. Sana ceviz, badem, bal, organik siyah kuru üzüm, mezgit fleto, 50 çeşit peynir ve faydalı daha birsürü şey aldık.

Baban hep yanımda ikimiz için de çırpınıyor.

Bugün 19 Mayıs, resmi tatil ama mesai yapıyorum. Beslenme çantam yanımda...
Mercimeğim, şimdi biraz süt içelim mi :)


Hiç yorum yok: